تب سار

ساقی و گراناز هم  زیبا

شعرهایشان را می خوانم

مثل ِ معدود مردمی که دقیق می خوانند

لذت می برم از معدود شاعرانی

که شعر با لذت می گویند

معاصرند

هستند

 

تبریک ِ میلاد    سال ِ نو 

 

اون شعر ِ چند و  و  وو چند نقطه

کجا گذاشتم

همون   ها   همونه   مینه

ولی زیر ِ پا منفجر نمی شه

توی مغز می شینه

چادر و چتر می شه

برای عشق

باران ِ فراوان

مثه کودکی های دلپذیر قهرهای لوس

اقامت های  ناگزیر

ساعت کارهای طولانی

مثه انتظارهای  ناگریز

جنگ عدالت بعد

شبی در چادری خوابیدیم در صحرایی

فانوس های مدرنیته چشم انداز

پنجره ها گفت و گو گو در دامن ِ کوهی

همۀ شاعرها یک فراموشی ی کوچک دارند

همۀ آدم ها

یک فراموشی ی بزرگ

شاید همون   ها    همین

شعر ِ چند و  و  وو

چند نقطه

اون .

 

مهدی رودسری

2012-12-23