گاهی وقت ها بعضی رنج ها بی ثمر می شوند بس که تکراری تولید می شوند.
ما خود را گاهی مجاز می دانیم که از سر بی حوصلگی چیزی بنویسیم و اجباری را از دوش بگذاریم روی زمین .
در همین مواقع است که خلاقیت پس می رود و مطلب بی مزه می شود.
روی این زنجیرۀ تولید ِ یک نواخت دیگر نه شوری ی می ماند و نه شیرینی ی .
وقتش رسیده که هر آدمی فصلش که رسید لباس عوض کند . نو شود. چشم بطلبد .
شکل ِ کلیشه ها را گاه باید عوض کنیم.
کلیشه ها را عوض کنیم.
مهدی رودسری
بدون شرح ( بیست )
سه تار هم می زند کمی
گیتار هم
طنبور هم نی کمی می زند
همیشه کمی از کمترها
چیزی بیشتر از زیادها
متوسط ِ صداها ست
زندگی می کند کمی
کار می کند کمی
هنر می ورزد کمی
آرامش را کمی با دلهره کمی تقسیم می کند در وقت ِ استراحت کمی
کمی در ساعت ِ معین ِ عشق بازیدن
باقی
گاهی فکر می کنم
نأییییییم.
مهدی رودسری
2011-11-22
بدون شرح( بیست ویک )
شب های خواب های کوتاه در فاصلۀ دو تشنگی
نوشیدن و سپس کشیدن ِ سیگار
به دیدار
دعوتی دوباره می کند
پشت ِ سرمای زودرس
پاییز ِ مهتاب پوشیده
نور، سایه ، سکوت هدیه می دهد
دهان می چسبانم روی شیشه
بخار می نشانم
ظاهر می شوم درفاصلۀ مه تا من
قطره قطره می چکم تا ماه
می ماند فقط
برمی گردم
ساعت هنور در مسیر ِ رویاست.
مهدی رودسری
2011-11-23
بدون شرح ( بیست و دو )
در نِت دیدم بله ! تسلیت
نیستم حالا فهمیدم تلفن کرده ای
پیامگیر گیر داده بی پیام رفتی
گاهی از همۀ شماره ها بعضی ها فراموش نمی شوند
پیداست که پنهان نیستی
در نِت بودم دیدم عکس هست او نیست
همیشه هم سایۀ خودش بود یادت هست؟
با گلی گاه گمراه به دیدار می آمد یادت هست ؟
چشمهای او درخشیده در قاب ِ بی رنگ
روبروی بی تابی می گوید : معنا را زمان هدیه می دهد
یادت هست؟
به رایگان می دهد بار دیگر
تا به دیدار ِ چشم های زمان
بیاییم.
مهدی رودسری
2011-11-23
تب سار 