تب سار

 

 و نام دیگرش که نام واقعی اش را گم کرده است

در ِ ازدحام ِنئون ها و وسعت ِ ویترین ها گم است

خاطره هایش هم در حرف هایم گم اند

ارتفاع آسمان تا ما چه کوتاه

سکته و سرطان چه ارزان

مقابل ِ قاب ِ افق که آمادۀ خواب است

زنی برهنه بر سازی سیمی ناخن می نوازد

تا راه رفته را بر نگردی

چشمم از پلک ِ باز ِ پنجره عبور نمی کند.

 

مهدی رودسری

2013-07-13

 

نوشته ایی از دیر باز به خودم:

مرده ام اما قلبم همیشه عاشق

بی دلیل نیست که هر غروب به سیاره ایی نامسکون سفر می کند

تا باورش کنی که هر صبح بر می گردد

پُر تپش تر از پیش

و آخرین خدا را بیرون می کشد از فلقی که دزدیده اند

از حفرۀ خون

و بر سینه اش گردنبندی درخشان انداخته اند

تا پنهان بماند آن جراحتِ  بی درمان

نظمساعت ِ نامریی

زنده به باتری ِ ریچارجبل *.

 

مهدی رودسری

2013-07-13

 

Rechargeable*