تب سار

 

مدام جیغ می کشد سگ برۀ تنهایی

در چمنزار روبرو / زار زار

مچاله می شود از دستها بر پا / زار  

از پا می جهد بر سر/ زار

از سر می کشد خراش ِ جیغها جیغ

بیرون می ریزد از زبان بازی دهان

در گوشهاجیغ

اعتراف می کنم همیشه معترف است

مبتکر سپاسگزاری / از راه لیسیدن ِ سپاس ها

باقی مانده از اوین

همیشه اعتراف می کند با زندگی  / بازیگریست زنده

بازنده ایست

حالا اعتراف می کنیم

نازکتر می شویم

 از استکان ِ ظریف چینی جان می نوشیم قهوه

 سر فرو می بریم  سپس در کاسۀ سفید سر

  سکوت می چشیم حالا چون غذای سگ به تنهایی

کجایی ؟

کجا نیستی ؟ 

مهدی رودسری

2011-09-13

 

 

تصمیم  ِصمیمی تو سَم شد توی رگهام 

باد هم آواز می خواند

 ترانه اش کردم

تزریق کردم  توی رگهام

و دویدم  از آن وطن تا این وطن 

راه دور نبود

دیوانه ایی در مسیرهات داگ می فروخت

و هوا از بوی دود مدهوش بود

گرسنه نبودم

کفشهام شاهدان من بودند

چشمهام بودند

 هیچ چاله ایی از کوچه های پیچ در پیچ  را ناشناخته نگذشتیم

 کوری ما فقط ازغلظت ِ دود بود

اعتراف می کنم به ازای   نفسی

در ایستادن نبودیم که باران خریدیم

و باریدیم

در برکه ایی که خود کندیم / کور

تن را میانش افکندیم / گور

و گرچه شناگر نبودیم / کور

تشنگی  هم در شتاب نبود

به اقساط  ِیک نه عمر از یک نه زندگی / گور

قطره ایی از لبش  سِتردیم

میان دهان چپاندیم

به دندانها گزیدیم / گور

و تزریقش کردیم توی رگها / گور/ کور

تصمیم صمیمی تو بود

کجایی ؟ های

کنار تو !

 هستی ؟ های

ایستاده ام  حالا

اگرهستیم

 های / های .

 

مهدی رودسری

2011-09-13