تب سار

 

سه صورت و یک آس

آخرین راست را دوره می کنیم

انتخاب با دور است

من چای خودم را هم می زنم شکر

تلخ ترین ایام تو همین روزهاست

میان ِ نعش ِ این همه برگۀ انتخاباتی

صندوقی که تقی با نقی آماده

گور همان قبر قدیمی ست

هر چهار سال  یک بار آه می کشد

پُر می شود پُز می دهد سیگار می کشد

سبیل تاب می دهد

ریش حنا می بندد.

 

مهدی رودسری

2013-05-15

 

زنی که عاشق نیست

مرد ِ خواب را زایمان می کند

پستان ِ یک گلوله در دهانش شلیک

مکیدن می گیرد

دندان به دیوار ِغار

نقش ِ فیل است

سرنیزه در قلم عصا می شود

از پله پایین می رود

آن سوی خیابان زنی شیر می فروشد

پستان درون ِ عاشق فرو می برد

و دریای بی شناور

پول

تشنگی عطش می کند

عاشق باز می گردد.

 

مهدی رودسری

2013-05-15