تب سار

بازی کودک ِگریان با مادر

 

گریان گریان اشگ اشگ

می گرید بر مادر

می نشیند مادر

دستها در آغوش

می شتابد با دستهای گشوده سوی  آغوش

نمی گشاید آغوش

شیون ِاز شدت ِ وحشت

کودک را شبیه شرم می کند

پرواز نمی کند از آغوش ، دست

بر زمین می غلطاند کودک پا

  می کوبد کودک بر زمین دستها

سر می کوبد بر اشک

 اشک می شتابد تا آغوش

شعله می کشد دست در آغوش ِدست

مادر شعله می کشد

نمی خشکد اشک در چشم

بر نمی خیزد کودک

بر می خیزد به تسلا مادر

حرفی می بارد

کفشی در پیش می کارد

 پایی می رود و نمی ماند

پایی می ماند ونمی رود

برمی گردد وچیزی می گوید وچیزی می خواندو دهان نمی دوزاند و لبخند بردندانها می دواند وچشم نمی دزداند و دام از دستها نمی گشاید و می چرخد و کفش در پیش می راند و می ایستد و صورت می چرخاند و بر خفتۀ خسته از غلطیدن می نگرد و یادی از خطری می آموزاند و تن می گرداند و بازمی چرخاند و باز نمی گردد ازبازی بی بازگشت و می ایستد و می گوید و می چرخد و می رود و باز می آید وگره از گره می گریزاند تا می خیزاندش از بازی

از رازی که می داند چیست

پایی در پیش و پایی در بازی

باز با آغوش باز

بازی کنان.

 

مهدی رودسری

 

2011-05-13